Δημοτικό Πάρκο Λεωνίδα Παπαπαύλου
Ο Λεωνίδας Παπαπαύλου γεννήθηκε στη Σιάτιστα το 1866. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και βυζαντινός Ιεροψάλτης.Ο Λεωνίδας Παπαπαύλου διδάχτηκε να αγαπά το θεό, την Ελλάδα και να θεωρεί καθήκον του την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Όταν πέθανε ο πατέρας του και είχε να συντηρήσει την οικογένεια του. Παρέμεινε στο Μοναστήρι για να βοηθήσει οικονομικά και την οικογένεια του.Ακόμα ο Παπαπαύλου προσέφερε στο Ελληνικό Προξενείο του Μοναστηριού.Οι Τουρκικές και Βουλγαρικές αρχές πληροφορήθηκαν τη δράση του και διέταξαν τη σύλληψη του και την εξορία του.Η Τουρκική Αστυνομία προσπαθούσε να τον συλλάβει αυτός έφυγε στην Αθήνα και γράφτηκε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διορίστηκε Καθηγητής στην Κύπρο, η φήμη του ως επιστήμονα και παιδαγωγού διαδόθηκε και λίγο αργότερα ο Παπαπαύλου ήρθε στην πόλη των Σερρών, όπου ανέλαβε τη διεύθυνση του 1ου Γυμνασίου Αρρένων Σερρών.Παράλληλα με την εκπαιδευτική του δράση ο Παπαπαύλου ανέπτυξε και εθνική ιδίως κατά την εποχή του Βουλγαρικής κατοχής. Το 1912 τα Βουλγαρικά στρατεύματα κατέλαβαν την Ανατολική Μακεδονία και διέπραξαν σοβαρά εγκλήματα.Στις Σέρρες ο στρατιωτικός Δ/τής των Βουλγάρων διέταξε τον Λεωνίδα Παπαπαύλου να κατεβάσει την Ελληνική επιγραφή από το Γυμνάσιο Σερρών και να την αντικαταστήσει με βουλγαρική. Αλλά αρνήθηκε και δεν υπέκυψε.Συστήθηκε στις Σέρρες επιτροπή η οποία προσπάθησε να μη παραμείνει η πόλη των Σερρών υπό Βουλγαρική κατοχή αποτελούμενη από τον Λεωνίδα Παπαπαύλου ως Πρόεδρο.Στο μεταξύ οι Βούλγαροι άρχισαν ανενόχλητοι να συλλαμβάνουν και να φυλακίζουν διαφόρους κατοίκους των Σερρών. Συνέλαβαν τον Μητροπολίτη Σερρών, τον Λεωνίδα Παπαπαύλου και άλλους Σερραίους.Οι συλληφθέντες υποβλήθηκαν σε φρικτά βασανιστήρια. Ο Λεωνίδας Παπαπαύλου κατακρεουργήθηκε σε ηλικία 47 ετών στις 29 Ιουνίου 1913. Αποτέλεσε παράδειγμα ηρωισμού, αυτοθυσίας και προσήλωσης στο καθήκον.